Ga eens opzij, meisje
Het perpetuum mobile van de liefde beschouw ik nog steeds als de beste roman die Renate Dorrestein ooit heeft geschreven: grotesk en rauw, humoristisch en hard. Het boek gaat over haar schrijverschap en over de mannenwereld die haar zus, die ook schrijver wilde worden, dwong om haar laatste stap van een flatgebouw te zetten. De wereld waarin de slanke, jonge vrouw als rolmodel werd gezien, een droomwereld waartoe vrouwen zich laten verleiden ten koste van eetziektes en lichaamsverbouwingen.
Alhoewel de personages na Het perpetuum mobile van de liefde niet meer te pletter vielen, bleven haar romans zich wel bezig houden met de thema’s uit dat boek. Eten speelt bijna altijd een belangrijke rol in de romans van Dorrestein, lees bijvoorbeeld Het hemelse gerecht. Zelfs in Heden ik over haar strijd tegen de ziekte M.E. leek voedsel een onderdeel van het probleem en de oplossing te zijn, naast een deprimerende tocht langs de medische wereld waarin opnieuw mannen de scepter zwaaiden. (meer…)